Ταξιδιωτικός οδηγός του/της Δήμητρα
Αναψυχή και ψώνια
Το MARE WEST είναι το εμπορικό πάρκο στην περιοχή της Κορίνθου, 5’ από το κέντρο της πόλης και 15' από το κατάλυμά μας. Σε μία συνολική έκταση 50 στρεμμάτων, ο επισκέπτης θα βρει super market, καταστήματα μεγάλης επιφάνειας με γυναικεία, ανδρικά, παιδικά ρούχα, παπούτσια και αξεσουάρ, αθλητικά είδη και homewear. Επίσης λειτουργεί παιδότοπος αλλά και εστιατόρια και café με θέα στον Κορινθιακό κόλπο, καθώς και μία ξεχωριστή παιδική χαρά δύο στρεμμάτων για ατέλειωτο παιχνίδι.
Με ελεύθερο πάρκινγκ, εύκολη πρόσβαση σε ΑΜΕΑ και mini bus για δωρεάν μεταφορά από και προς το κέντρο της πόλης, το MARE WEST έχει δημιουργηθεί για να καλύψει την αγορά της Βορειοανατολικής Πελοποννήσου συμπληρώνοντας την εμπορική δραστηριότητα της περιοχής, με σεβασμό προς το περιβάλλον και τις τοπικές κοινωνίες.
MARE WEST,
μην πας μακριά!
Ωράριο λειτουργίας:
Εμπορικά καταστήματα: Δευτέρα – Παρασκευή 9:00-21:00
Σάββατο: 9:00-20:00
ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ: Δευτέρα – Παρασκευή 8:00 – 21:00
Σάββατο: 8:00 – 20:00
Τα καταστήματα Αλεξάνδρειο,Porto Antico, ΟΠΑΠ, ΜΙΚΕΛ, Volta Fun Town είναι ανοιχτά και τις Κυριακές από τις 10:00 το πρωί.
Mare West
Ethniki Odos Korinthou PatronΤο MARE WEST είναι το εμπορικό πάρκο στην περιοχή της Κορίνθου, 5’ από το κέντρο της πόλης και 15' από το κατάλυμά μας. Σε μία συνολική έκταση 50 στρεμμάτων, ο επισκέπτης θα βρει super market, καταστήματα μεγάλης επιφάνειας με γυναικεία, ανδρικά, παιδικά ρούχα, παπούτσια και αξεσουάρ, αθλητικά είδη και homewear. Επίσης λειτουργεί παιδότοπος αλλά και εστιατόρια και café με θέα στον Κορινθιακό κόλπο, καθώς και μία ξεχωριστή παιδική χαρά δύο στρεμμάτων για ατέλειωτο παιχνίδι.
Με ελεύθερο πάρκινγκ, εύκολη πρόσβαση σε ΑΜΕΑ και mini bus για δωρεάν μεταφορά από και προς το κέντρο της πόλης, το MARE WEST έχει δημιουργηθεί για να καλύψει την αγορά της Βορειοανατολικής Πελοποννήσου συμπληρώνοντας την εμπορική δραστηριότητα της περιοχής, με σεβασμό προς το περιβάλλον και τις τοπικές κοινωνίες.
MARE WEST,
μην πας μακριά!
Ωράριο λειτουργίας:
Εμπορικά καταστήματα: Δευτέρα – Παρασκευή 9:00-21:00
Σάββατο: 9:00-20:00
ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ: Δευτέρα – Παρασκευή 8:00 – 21:00
Σάββατο: 8:00 – 20:00
Τα καταστήματα Αλεξάνδρειο,Porto Antico, ΟΠΑΠ, ΜΙΚΕΛ, Volta Fun Town είναι ανοιχτά και τις Κυριακές από τις 10:00 το πρωί.
Ένα μεγάλο πάρκο με νεροτσουλήθρες ιδανικό για μικρούς και μεγάλους, μια ανάσα απ τον Ισθμό της Κορίνθου. Το Splash Waterpark βρίσκεται στον Ισθμό της Κορίνθου, κοντά στα ΚΤΕΛ Πελοποννήσου. Ο πλήρως ανακαινισμένος χώρος σας προσφέρει 30.000 τετραγωνικά μέτρα για καλοκαιρινό παιχνίδι και χαλάρωση από τον Μάιο μέχρι τον Σεπτέμβριο
11 íbúar mæla með
Splash Waterpark Isthmos
ΙσθμούΈνα μεγάλο πάρκο με νεροτσουλήθρες ιδανικό για μικρούς και μεγάλους, μια ανάσα απ τον Ισθμό της Κορίνθου. Το Splash Waterpark βρίσκεται στον Ισθμό της Κορίνθου, κοντά στα ΚΤΕΛ Πελοποννήσου. Ο πλήρως ανακαινισμένος χώρος σας προσφέρει 30.000 τετραγωνικά μέτρα για καλοκαιρινό παιχνίδι και χαλάρωση από τον Μάιο μέχρι τον Σεπτέμβριο
Αξιοθέατα
Το Ναύπλιο αποτελεί δημοφιλή προορισμό των κατοίκων της Αττικής και της Πελοποννήσου καθώς απέχει λίγο και από τις δύο περιοχές. Στα ομορφότερα κτήρια της πόλης είναι το μέγαρο Άρμανσμπεργκ (κατοικία του αντιβασιλέα της Ελλάδος Άρμανσπεργκ) καθώς και το αρχαιολογικό μουσείο στην πλατεία Συντάγματος. Στην πόλη λειτουργεί επίσης παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης.
Το Ναύπλιο είναι γνωστό για το Μπούρτζι, μικρό φρούριο χτισμένο σε νησίδα μέσα στο λιμάνι, για το Παλαμήδι, ενετικό φρούριο που δεσπόζει στην πόλη, για την Ακροναυπλία (τουρκ. Ιτς-Καλέ), έτερο φρούριο ενετικό, επί της ομώνυμης χερσονησίδας, καθώς και ως τόπος δολοφονίας του Ιωάννη Καποδίστρια. Έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός και υπήρξε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους κατά την περίοδο 1828 - 1833.
296 íbúar mæla með
Nafplion
Το Ναύπλιο αποτελεί δημοφιλή προορισμό των κατοίκων της Αττικής και της Πελοποννήσου καθώς απέχει λίγο και από τις δύο περιοχές. Στα ομορφότερα κτήρια της πόλης είναι το μέγαρο Άρμανσμπεργκ (κατοικία του αντιβασιλέα της Ελλάδος Άρμανσπεργκ) καθώς και το αρχαιολογικό μουσείο στην πλατεία Συντάγματος. Στην πόλη λειτουργεί επίσης παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης.
Το Ναύπλιο είναι γνωστό για το Μπούρτζι, μικρό φρούριο χτισμένο σε νησίδα μέσα στο λιμάνι, για το Παλαμήδι, ενετικό φρούριο που δεσπόζει στην πόλη, για την Ακροναυπλία (τουρκ. Ιτς-Καλέ), έτερο φρούριο ενετικό, επί της ομώνυμης χερσονησίδας, καθώς και ως τόπος δολοφονίας του Ιωάννη Καποδίστρια. Έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός και υπήρξε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους κατά την περίοδο 1828 - 1833.
Το μικρό χωριό της Αρχαίας Κορίνθου, με τον σπουδαίο αρχαιολογικό χώρο και τους λιγοστούς μόνιμους κατοίκους, βρίσκεται πολύ κοντά στη σύγχρονη πόλη της Κορίνθου και στη σκιά ενός αγέρωχου κάστρου. Το κάστρο Ακροκορίνθου διακρίνεται από μακριά, πάνω στον απόκρημνο βράχο και είναι προσπελάσιμο μόνο από την Αρχαία Κόρινθο.
Η αλήθεια είναι ότι από την στιγμή που θα μπεις στην Κορινθία, αλλά, σχεδόν, όπου κι αν βρίσκεσαι σ’ αυτήν, συντροφιά σου έχεις τον βράχο Ακροκορίνθου. Ακόμα κι όταν δεν τον βλέπεις!
Στέκει αγέρωχος, μοναχικός, με το παλαιότερο κάστρο της Ελλάδας στην κορυφή του. Η εικόνα του βράχου από μακριά βγάζει μια πραγματική αίσθηση δύναμης, σκληρότητας, επικυριαρχίας. Αλλά και μοναξιάς. Φαίνεται τόσο ξεκομμένος από το υπόλοιπο περιβάλλον.
Το αυτοκίνητο φτάνει μέχρι την είσοδο του κάστρου όπου υπάρχει μεγάλος χώρος για πάρκινγκ κι ένα καφε-ταβερνάκι ανοιχτό όλο τον χρόνο. Η απόσταση από την Αρχαία Κόρινθο είναι πολύ μικρή (3 χλμ.) και υπάρχουν ταμπέλες στο χωριό μετά τον αρχαιολογικό χώρο.
Μία βαριά πύλη οδηγεί στο εσωτερικό του κάστρου.
Διακρίνονται τμήματα του αρχαίου προχριστιανικού τείχους, της βυζαντινής εποχής, της Φραγκοκρατίας, της ενετοκρατίας και της τουρκοκρατίας. Κατάλοιπα εκκλησιών, τζαμιών, σπιτιών. Κρήνες και δεξαμενές σώζονται πίσω από το δεύτερο και τρίτο περίβολο.
Στα μονοπάτια του κάστρου παρατηρούμε ότι η οχύρωση εξασφαλίζεται με σύστημα τριών περιβόλων που χωρίζονται μεταξύ τους με τείχη ενισχυμένα με πύργους. Στην ψηλότερη από τις δύο κορυφές του υψώματος σώζονται τα ίχνη του ναού της Αφροδίτης, στη θέση του οποίου κτίσθηκε αργότερα χριστιανικός ναός και εν συνεχεία τζαμί.
Η δεύτερη κορυφή, στο νοτιοδυτικό άκρο του απότομου βράχου, οχυρώθηκε την περίοδο των Φράγκων και αποτελούσε την εσωτερική ακρόπολη του φρουρίου.
Ο βράχος Ακροκορίνθου, κατά τη μυθολογία, ήταν ο αγαπημένος τόπος του θεού ‘Ηλιου, αφού πρώτος αυτός δεχόταν κάθε πρωί τις χρυσές του ακτίνες. Στη ψηλότερη κορυφή του είχε το θρόνο του ο ‘Ηλιος, τον οποίο αργότερα παραχώρησε στην Αφροδίτη.
Σήμερα το κάστρο φωτίζεται διακριτικά τις νύχτες και όλες οι θρυλικές στιγμές του γράφουν την ιστορία τους στις σκιές.
(Να πάτε πρωί για να έχετε χρόνο να περπατήσετε στο κάστρο με την ησυχία σας. Είσοδος ελεύθερη.
Κατά την επίσκεψή σας να φοράτε κλειστά αθλητικά παπούτσια και να έχετε μαζί σας νερό.)
68 íbúar mæla með
Archaia Korinthos
Το μικρό χωριό της Αρχαίας Κορίνθου, με τον σπουδαίο αρχαιολογικό χώρο και τους λιγοστούς μόνιμους κατοίκους, βρίσκεται πολύ κοντά στη σύγχρονη πόλη της Κορίνθου και στη σκιά ενός αγέρωχου κάστρου. Το κάστρο Ακροκορίνθου διακρίνεται από μακριά, πάνω στον απόκρημνο βράχο και είναι προσπελάσιμο μόνο από την Αρχαία Κόρινθο.
Η αλήθεια είναι ότι από την στιγμή που θα μπεις στην Κορινθία, αλλά, σχεδόν, όπου κι αν βρίσκεσαι σ’ αυτήν, συντροφιά σου έχεις τον βράχο Ακροκορίνθου. Ακόμα κι όταν δεν τον βλέπεις!
Στέκει αγέρωχος, μοναχικός, με το παλαιότερο κάστρο της Ελλάδας στην κορυφή του. Η εικόνα του βράχου από μακριά βγάζει μια πραγματική αίσθηση δύναμης, σκληρότητας, επικυριαρχίας. Αλλά και μοναξιάς. Φαίνεται τόσο ξεκομμένος από το υπόλοιπο περιβάλλον.
Το αυτοκίνητο φτάνει μέχρι την είσοδο του κάστρου όπου υπάρχει μεγάλος χώρος για πάρκινγκ κι ένα καφε-ταβερνάκι ανοιχτό όλο τον χρόνο. Η απόσταση από την Αρχαία Κόρινθο είναι πολύ μικρή (3 χλμ.) και υπάρχουν ταμπέλες στο χωριό μετά τον αρχαιολογικό χώρο.
Μία βαριά πύλη οδηγεί στο εσωτερικό του κάστρου.
Διακρίνονται τμήματα του αρχαίου προχριστιανικού τείχους, της βυζαντινής εποχής, της Φραγκοκρατίας, της ενετοκρατίας και της τουρκοκρατίας. Κατάλοιπα εκκλησιών, τζαμιών, σπιτιών. Κρήνες και δεξαμενές σώζονται πίσω από το δεύτερο και τρίτο περίβολο.
Στα μονοπάτια του κάστρου παρατηρούμε ότι η οχύρωση εξασφαλίζεται με σύστημα τριών περιβόλων που χωρίζονται μεταξύ τους με τείχη ενισχυμένα με πύργους. Στην ψηλότερη από τις δύο κορυφές του υψώματος σώζονται τα ίχνη του ναού της Αφροδίτης, στη θέση του οποίου κτίσθηκε αργότερα χριστιανικός ναός και εν συνεχεία τζαμί.
Η δεύτερη κορυφή, στο νοτιοδυτικό άκρο του απότομου βράχου, οχυρώθηκε την περίοδο των Φράγκων και αποτελούσε την εσωτερική ακρόπολη του φρουρίου.
Ο βράχος Ακροκορίνθου, κατά τη μυθολογία, ήταν ο αγαπημένος τόπος του θεού ‘Ηλιου, αφού πρώτος αυτός δεχόταν κάθε πρωί τις χρυσές του ακτίνες. Στη ψηλότερη κορυφή του είχε το θρόνο του ο ‘Ηλιος, τον οποίο αργότερα παραχώρησε στην Αφροδίτη.
Σήμερα το κάστρο φωτίζεται διακριτικά τις νύχτες και όλες οι θρυλικές στιγμές του γράφουν την ιστορία τους στις σκιές.
(Να πάτε πρωί για να έχετε χρόνο να περπατήσετε στο κάστρο με την ησυχία σας. Είσοδος ελεύθερη.
Κατά την επίσκεψή σας να φοράτε κλειστά αθλητικά παπούτσια και να έχετε μαζί σας νερό.)
Τα Τρίκαλα Κορινθίας είναι φωλιασμένα στις πλαγιές του οροπεδίου της Ζήρειας και είναι το μεγαλύτερο χωριό στην ανατολική πλευρά του όρους. Τα Τρίκαλα Κορινθίας αποτελούνται από τρείς συνοικίες τα Κάτω Τρίκαλα Κορινθίας, τα Μεσαία Τρίκαλα Κορινθίας και τα Άνω Τρίκαλα Κορινθίας.
Τα Κάτω Τρίκαλα Κορινθίας βρίσκονται σε υψόμετρο 900μ., μόλις 2 χλμ αριστερά του κεντρικού δρόμου. Αποτελούν την παλαιότερη συνοικία των Τρικάλων και φημίζονται για τις μεγάλες εκτάσεις Κορινθιακής σταφίδας, τα αμπέλια, τις ελιές καθώς και για άλλα δέντρα όπως καρυδιές και κερασιές. Στο κέντρο των Κάτω Τρικάλων θα συναντήσετε μια πέτρινη πλατεία που τη συντροφεύουν δύο αιωνόβια πλατάνια και παραδοσιακές ταβέρνες που σερβίρουν παραδοσιακές γεύσεις από ντόπια προϊόντα και καλό κρασί από τους αμπελώνες της περιοχής. Τα Κάτω Τρίκαλα είναι η παλιότερη συνοικία των Τρικάλων και αποτελεί ιστορική συνέχεια του αρχαίου Πύσαιου της Πελλήνης. Ο Παυσανίας αναφέρεται στην περιοχή στο έργο του «Αχαϊκά».
Χιλιάδες χρόνια πριν αλλά και μέχρι πριν λίγα χρόνια στα Τρίκαλα κατέφθαναν ασθενείς που είχαν ανάγκη να βρουν θεραπεία με σύμμαχο το άριστο κλίμα και τον καθαρό αέρα που προσφέρονται στον επισκέπτη.
Ανηφορίζοντας στο βουνό, στα 3 χλμ και σε υψόμετρο 1.100μ. συναντάμε την Μεσαία Συνοικία των Τρικάλων όπου θα απολαύσετε μια καταπληκτική, πανοραμική θέα στα βουνά της Κορινθίας. Φημισμένο είναι το πανηγύρι του χωριού που γίνεται στις 6 Αυγούστου στη γιορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο οποίο o χορός και τα τραγούδια αρχίζουν από την παραμονή το βράδυ και κρατάνε όλη την ημέρα της γιορτής μέχρι το πρωί της επομένης.
Λίγο μετά το συνοικισμό των Μεσαίων Τρικάλων θα συναντήσετε τα Άνω Τρίκαλα Κορινθίας αλλιώς «αρχοντομαχαλάς» την εποχή της Τουρκοκρατίας. Ήταν η έδρα της αρχοντικής οικογένειας των Νοταράδων που εγκαταστάθηκαν στα Τρίκαλα στις αρχές του 16ου αιώνα και είχε υψηλούς πύργους με σιδερένιες πόρτες από τους οποίους σήμερα ελάχιστοι υπάρχουν για να θυμίζουν τα μεγαλεία της εποχής εκείνης.
Το περιβάλλον, οι δροσερές πηγές, τα έλατα και τα τρεχούμενα νερά θα σας αιχμαλωτίσουν.
Η ζωή που έχουν τα Τρίκαλα Κορινθίας δεν είναι μόνο από την τουριστική ανάπτυξη αλλά και από τη ζωτικότητα του περιβάλλοντος. Παραμένει μια παραδοσιακή περιοχή με πέτρινες πλατείες αι αιωνόβια πλατάνια που θα σας εκπλήξει με τις σπάνιες ομορφιές της, τα βουνά, τα γάργαρα νερά, το χιόνι που σε συνδυασμό με την πέτρα και το ξύλο και τη φιλοξενία των κατοίκων της δημιουργούν ένα ήρεμο και γαλήνιο τοπίο που θα κάνει την διαμονή σας αξέχαστη.
16 íbúar mæla með
Trikala, Corinthia
Τα Τρίκαλα Κορινθίας είναι φωλιασμένα στις πλαγιές του οροπεδίου της Ζήρειας και είναι το μεγαλύτερο χωριό στην ανατολική πλευρά του όρους. Τα Τρίκαλα Κορινθίας αποτελούνται από τρείς συνοικίες τα Κάτω Τρίκαλα Κορινθίας, τα Μεσαία Τρίκαλα Κορινθίας και τα Άνω Τρίκαλα Κορινθίας.
Τα Κάτω Τρίκαλα Κορινθίας βρίσκονται σε υψόμετρο 900μ., μόλις 2 χλμ αριστερά του κεντρικού δρόμου. Αποτελούν την παλαιότερη συνοικία των Τρικάλων και φημίζονται για τις μεγάλες εκτάσεις Κορινθιακής σταφίδας, τα αμπέλια, τις ελιές καθώς και για άλλα δέντρα όπως καρυδιές και κερασιές. Στο κέντρο των Κάτω Τρικάλων θα συναντήσετε μια πέτρινη πλατεία που τη συντροφεύουν δύο αιωνόβια πλατάνια και παραδοσιακές ταβέρνες που σερβίρουν παραδοσιακές γεύσεις από ντόπια προϊόντα και καλό κρασί από τους αμπελώνες της περιοχής. Τα Κάτω Τρίκαλα είναι η παλιότερη συνοικία των Τρικάλων και αποτελεί ιστορική συνέχεια του αρχαίου Πύσαιου της Πελλήνης. Ο Παυσανίας αναφέρεται στην περιοχή στο έργο του «Αχαϊκά».
Χιλιάδες χρόνια πριν αλλά και μέχρι πριν λίγα χρόνια στα Τρίκαλα κατέφθαναν ασθενείς που είχαν ανάγκη να βρουν θεραπεία με σύμμαχο το άριστο κλίμα και τον καθαρό αέρα που προσφέρονται στον επισκέπτη.
Ανηφορίζοντας στο βουνό, στα 3 χλμ και σε υψόμετρο 1.100μ. συναντάμε την Μεσαία Συνοικία των Τρικάλων όπου θα απολαύσετε μια καταπληκτική, πανοραμική θέα στα βουνά της Κορινθίας. Φημισμένο είναι το πανηγύρι του χωριού που γίνεται στις 6 Αυγούστου στη γιορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο οποίο o χορός και τα τραγούδια αρχίζουν από την παραμονή το βράδυ και κρατάνε όλη την ημέρα της γιορτής μέχρι το πρωί της επομένης.
Λίγο μετά το συνοικισμό των Μεσαίων Τρικάλων θα συναντήσετε τα Άνω Τρίκαλα Κορινθίας αλλιώς «αρχοντομαχαλάς» την εποχή της Τουρκοκρατίας. Ήταν η έδρα της αρχοντικής οικογένειας των Νοταράδων που εγκαταστάθηκαν στα Τρίκαλα στις αρχές του 16ου αιώνα και είχε υψηλούς πύργους με σιδερένιες πόρτες από τους οποίους σήμερα ελάχιστοι υπάρχουν για να θυμίζουν τα μεγαλεία της εποχής εκείνης.
Το περιβάλλον, οι δροσερές πηγές, τα έλατα και τα τρεχούμενα νερά θα σας αιχμαλωτίσουν.
Η ζωή που έχουν τα Τρίκαλα Κορινθίας δεν είναι μόνο από την τουριστική ανάπτυξη αλλά και από τη ζωτικότητα του περιβάλλοντος. Παραμένει μια παραδοσιακή περιοχή με πέτρινες πλατείες αι αιωνόβια πλατάνια που θα σας εκπλήξει με τις σπάνιες ομορφιές της, τα βουνά, τα γάργαρα νερά, το χιόνι που σε συνδυασμό με την πέτρα και το ξύλο και τη φιλοξενία των κατοίκων της δημιουργούν ένα ήρεμο και γαλήνιο τοπίο που θα κάνει την διαμονή σας αξέχαστη.
Η Αρχαία Επίδαυρος βρίσκεται στο ΒΑ τμήμα του νομού Αργολίδος. Είναι ένας δημοφιλής ιερός χώρος, αρχαιολογικής σημασίας, φυσικής ομορφιάς και τουριστικού ενδιαφέροντος. Κτισμένη αμφιθεατρικά επάνω στα ερείπια της ομώνυμης αρχαίας πόλης, συνδυάζει αρμονικά βουνό και θάλασσα. Aριθμεί περίπου 2000 κατοίκους, η πλειοψηφία των οποίων ασχολείται επιτυχημένα με την αυξανόμενη τουριστική δραστηριότητα της περιοχής, καθιερώνοντας την σε έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς αναψυχής. Παράλληλα, άλλες ενασχολήσεις του ντόπιου πληθυσμού είναι η καλλιέργεια της γης, η παραγωγή ελαιόλαδου και εσπεριδοειδών και το ψάρεμα.
Ματιές στο παρελθόν
Η πόλη πήρε το όνομα της από τον Επίδαυρο, γιό του Άργους και της Ευάδνης, ο οποίος υπήρξε ο τρίτος κατά σειρά άρχοντάς της. Από την Αρχαιότητα έφταναν στο λιμάνι της Αρχαίας Επιδαύρου, επισκέπτες απ’ όλα τα μέρη του τότε γνωστού κόσμου με σκοπό να βρουν θεραπεία στο Ιερό του Ασκληπιού. Την ίδια εποχή, αναπτύχθηκαν ιδιαίτερα το εμπόριο και οι τέχνες και γι΄αυτό κατά την περίοδο αυτή υπήρξε ένα από τα πλέον σημαντικά πολιτιστικά και εμπορικά κέντρα της Ελλάδος. Τα ευρήματα των ανασκαφών τόσο στην γύρω περιοχή, όσο και στην Επίδαυρο, αποδεικνύουν την ύπαρξη ζωής από την 3η π.Χ. χιλιετία. Η πλούσια ιστορία της Επιδαύρου επιβεβαιώνεται τόσο από τις αναφορές που γίνονται στο έργο του Ομήρου, Ιλιάδα όσο και από τις εξιστορήσεις σχετικά με τη συμμετοχή της πόλης στον Τρωικό Πόλεμο και στους Περσικούς Πολέμους, κατά τους οποίους πολέμησαν στο πλευρό των υπόλοιπων Ελλήνων υποστηρίζοντας πάντοτε θερμά την πόλη της Σπάρτης. Κατά τον 7ο Π.Χ. αιώνα η πόλη υποτάχτηκε στο τύραννο Προκλή και οι διενέξεις με την πόλη του Άργους, σύμμαχο των Αθηνών, είχαν σαν αποτέλεσμα τον Επιδαύριο πόλεμο. Υπήρξε μέλος της Πελοποννησιακής Συμμαχίας από τα μέσα του 6ου π.Χ. αιώνα και αργότερα της Αχαϊκής Συμμαχίας. Το επίσημο ιερό της Αρχαίας Επιδαύρου ήταν το Ιερό του Ασκληπιείου, το οποίο ήταν και το μεγαλύτερο και πιο ξακουστό σ’ όλη την αρχαία Ελλάδα. Το ιερό του Ασκληπιείου γνώρισε μεγάλη άνθιση μέχρι τα πρώτα χρόνια της Ρωμαϊκής κατοχής, για να εγκαταλειφθεί οριστικά το 426 μ.Χ.
Τοπικά προϊόντα
Στην Αρχαία Επίδαυρο τα περιβόλια με τους πυκνούς πορτοκαλεώνες μοσχοβολούν και οι πλαγιές είναι γεμάτες καρποφόρα ελαιόδενδρα. Τα παραγόμενα εσπεριδοειδή και το ελαιόλαδο είναι εξαιρετικά και σε ποιότητα και σε γεύση. Οι επαγγελματίες ψαράδες του Κόλπου της Επιδαύρου και του Αργοσαρωνικού διαθέτουν φρέσκα ψάρια και θαλασσινά τα οποία σίγουρα αξίζει να γευτείς. Ο επισκέπτης μπορεί επίσης να προμηθευτεί γλυκά του κουταλιού και καταπληκτικές μαρμελάδες σε διάφορες γεύσεις.
Εκδηλώσεις
Θέατρο: Στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, από το 1955, με την ίδρυση του «Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου» υφίσταται ο θεσμός των «Επιδαύριων» σε ετήσια βάση. ΄ Ετσι διατηρώντας την παράδοση του χώρου, κατά τους θερινούς μήνες, Ιούλιο και Αύγουστο, πραγματοποιούνται παραστάσεις αρχαίου δράματος αλλά και σύγχρονων έργων, οι οποίες συγκεντρώνουν χιλιάδες λάτρεις του θεάτρου απ΄όλο τον κόσμο. ΄Ελληνες και ξένοι καλλιτέχνες είχαν την ευκαιρία να παρουσιάσουν στο απαιτητικό κοινό της Επιδαύρου την προσωπική τους προσέγγιση στα αριστουργήματα της Τέχνης.
Μουσική: Στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου, από το 1995 διοργανώνεται ένας νέος πολιτιστικός θεσμός ο «Μουσικός Ιούλιος», με μουσικές παραστάσεις. Η υποδειγματική χρήση του Μικρού Αρχαίου Θεάτρου για περιορισμένες μουσικές εκδηλώσεις, κατέστη δυνατή μετά από τη συνεργασία των υπηρεσιών του υπουργείου Πολιτισμού, του Δήμου και του Συλλόγου «Οι φίλοι της Μουσικής». Την ευθύνη για τις υψηλού καλλιτεχνικού επιπέδου εκδηλώσεις είχε μέχρι το 2002 ο Σύλλογος «Οι φίλοι της Μουσικής». Από το 2002 Και μετά τη διοργάνωση του φεστιβαλικού αυτού κύκλου ανέλαβε το «Ελληνικό Φεστιβάλ». Το κύρος του φεστιβάλ, η ιερότητα του χώρου και η ομορφιά του τοπίου κάνουν την επίσκεψη απαραίτητη εμπειρία για όλους.
Τοπικές:
Κάθε Ιούλιο στο λιμάνι της Αρχαίας Επιδαύρου πραγματοποιείται το πανηγύρι του Αγροτουρισμού όπου εκτίθενται αγροτικά προϊόντα της περιοχής. Η προκυμαία της μετατρέπεται σε μία ανοιχτή αγορά και οι τοπικοί παραγωγοί έχουν τη δυνατότητα να παρέχουν στο κοινό τα προϊόντα της επιδαύριας γης καθώς και διάφορες χειροποίητες κατασκευές των κατοίκων της. Ξεκίνησε το 1998, με πρωτοβουλία του «Συλλόγου των Φίλων της Μουσικής» σε συνεργασία με το Δήμο και αποτελεί πλέον ένα θεσμό που περιλαμβάνεται στις εκδηλώσεις του “Μουσικού Ιούλιου”.
Στις 20 Ιουλίου, στην Άνω Επίδαυρο και στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία οργανώνεται μεγάλο πανηγύρι, όπου αν βρεθείτε, θα γευτείτε ψητή γουρουνοπούλα, θα πιείτε και θα γνωρίσετε από κοντά τον τρόπο που οι κάτοικοι γλεντούν με παραδοσιακά τραγούδια και χορούς.
Ο πολιτιστικός σύλλογος Επιδαύρου αποτελεί σημαντικό παράγοντα στην εξέλιξη της κοινωνικής και πολιτιστικής δράσης του τόπου, διοργανώνοντας ψυχαγωγικές εκδρομές, προετοιμάζοντας διάφορες εκδηλώσεις όπως μουσικές παραστάσεις, καρναβάλια, εθελοντικές αιμοδοσίες, κ.α.
118 íbúar mæla með
Epidavros
Η Αρχαία Επίδαυρος βρίσκεται στο ΒΑ τμήμα του νομού Αργολίδος. Είναι ένας δημοφιλής ιερός χώρος, αρχαιολογικής σημασίας, φυσικής ομορφιάς και τουριστικού ενδιαφέροντος. Κτισμένη αμφιθεατρικά επάνω στα ερείπια της ομώνυμης αρχαίας πόλης, συνδυάζει αρμονικά βουνό και θάλασσα. Aριθμεί περίπου 2000 κατοίκους, η πλειοψηφία των οποίων ασχολείται επιτυχημένα με την αυξανόμενη τουριστική δραστηριότητα της περιοχής, καθιερώνοντας την σε έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς αναψυχής. Παράλληλα, άλλες ενασχολήσεις του ντόπιου πληθυσμού είναι η καλλιέργεια της γης, η παραγωγή ελαιόλαδου και εσπεριδοειδών και το ψάρεμα.
Ματιές στο παρελθόν
Η πόλη πήρε το όνομα της από τον Επίδαυρο, γιό του Άργους και της Ευάδνης, ο οποίος υπήρξε ο τρίτος κατά σειρά άρχοντάς της. Από την Αρχαιότητα έφταναν στο λιμάνι της Αρχαίας Επιδαύρου, επισκέπτες απ’ όλα τα μέρη του τότε γνωστού κόσμου με σκοπό να βρουν θεραπεία στο Ιερό του Ασκληπιού. Την ίδια εποχή, αναπτύχθηκαν ιδιαίτερα το εμπόριο και οι τέχνες και γι΄αυτό κατά την περίοδο αυτή υπήρξε ένα από τα πλέον σημαντικά πολιτιστικά και εμπορικά κέντρα της Ελλάδος. Τα ευρήματα των ανασκαφών τόσο στην γύρω περιοχή, όσο και στην Επίδαυρο, αποδεικνύουν την ύπαρξη ζωής από την 3η π.Χ. χιλιετία. Η πλούσια ιστορία της Επιδαύρου επιβεβαιώνεται τόσο από τις αναφορές που γίνονται στο έργο του Ομήρου, Ιλιάδα όσο και από τις εξιστορήσεις σχετικά με τη συμμετοχή της πόλης στον Τρωικό Πόλεμο και στους Περσικούς Πολέμους, κατά τους οποίους πολέμησαν στο πλευρό των υπόλοιπων Ελλήνων υποστηρίζοντας πάντοτε θερμά την πόλη της Σπάρτης. Κατά τον 7ο Π.Χ. αιώνα η πόλη υποτάχτηκε στο τύραννο Προκλή και οι διενέξεις με την πόλη του Άργους, σύμμαχο των Αθηνών, είχαν σαν αποτέλεσμα τον Επιδαύριο πόλεμο. Υπήρξε μέλος της Πελοποννησιακής Συμμαχίας από τα μέσα του 6ου π.Χ. αιώνα και αργότερα της Αχαϊκής Συμμαχίας. Το επίσημο ιερό της Αρχαίας Επιδαύρου ήταν το Ιερό του Ασκληπιείου, το οποίο ήταν και το μεγαλύτερο και πιο ξακουστό σ’ όλη την αρχαία Ελλάδα. Το ιερό του Ασκληπιείου γνώρισε μεγάλη άνθιση μέχρι τα πρώτα χρόνια της Ρωμαϊκής κατοχής, για να εγκαταλειφθεί οριστικά το 426 μ.Χ.
Τοπικά προϊόντα
Στην Αρχαία Επίδαυρο τα περιβόλια με τους πυκνούς πορτοκαλεώνες μοσχοβολούν και οι πλαγιές είναι γεμάτες καρποφόρα ελαιόδενδρα. Τα παραγόμενα εσπεριδοειδή και το ελαιόλαδο είναι εξαιρετικά και σε ποιότητα και σε γεύση. Οι επαγγελματίες ψαράδες του Κόλπου της Επιδαύρου και του Αργοσαρωνικού διαθέτουν φρέσκα ψάρια και θαλασσινά τα οποία σίγουρα αξίζει να γευτείς. Ο επισκέπτης μπορεί επίσης να προμηθευτεί γλυκά του κουταλιού και καταπληκτικές μαρμελάδες σε διάφορες γεύσεις.
Εκδηλώσεις
Θέατρο: Στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, από το 1955, με την ίδρυση του «Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου» υφίσταται ο θεσμός των «Επιδαύριων» σε ετήσια βάση. ΄ Ετσι διατηρώντας την παράδοση του χώρου, κατά τους θερινούς μήνες, Ιούλιο και Αύγουστο, πραγματοποιούνται παραστάσεις αρχαίου δράματος αλλά και σύγχρονων έργων, οι οποίες συγκεντρώνουν χιλιάδες λάτρεις του θεάτρου απ΄όλο τον κόσμο. ΄Ελληνες και ξένοι καλλιτέχνες είχαν την ευκαιρία να παρουσιάσουν στο απαιτητικό κοινό της Επιδαύρου την προσωπική τους προσέγγιση στα αριστουργήματα της Τέχνης.
Μουσική: Στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου, από το 1995 διοργανώνεται ένας νέος πολιτιστικός θεσμός ο «Μουσικός Ιούλιος», με μουσικές παραστάσεις. Η υποδειγματική χρήση του Μικρού Αρχαίου Θεάτρου για περιορισμένες μουσικές εκδηλώσεις, κατέστη δυνατή μετά από τη συνεργασία των υπηρεσιών του υπουργείου Πολιτισμού, του Δήμου και του Συλλόγου «Οι φίλοι της Μουσικής». Την ευθύνη για τις υψηλού καλλιτεχνικού επιπέδου εκδηλώσεις είχε μέχρι το 2002 ο Σύλλογος «Οι φίλοι της Μουσικής». Από το 2002 Και μετά τη διοργάνωση του φεστιβαλικού αυτού κύκλου ανέλαβε το «Ελληνικό Φεστιβάλ». Το κύρος του φεστιβάλ, η ιερότητα του χώρου και η ομορφιά του τοπίου κάνουν την επίσκεψη απαραίτητη εμπειρία για όλους.
Τοπικές:
Κάθε Ιούλιο στο λιμάνι της Αρχαίας Επιδαύρου πραγματοποιείται το πανηγύρι του Αγροτουρισμού όπου εκτίθενται αγροτικά προϊόντα της περιοχής. Η προκυμαία της μετατρέπεται σε μία ανοιχτή αγορά και οι τοπικοί παραγωγοί έχουν τη δυνατότητα να παρέχουν στο κοινό τα προϊόντα της επιδαύριας γης καθώς και διάφορες χειροποίητες κατασκευές των κατοίκων της. Ξεκίνησε το 1998, με πρωτοβουλία του «Συλλόγου των Φίλων της Μουσικής» σε συνεργασία με το Δήμο και αποτελεί πλέον ένα θεσμό που περιλαμβάνεται στις εκδηλώσεις του “Μουσικού Ιούλιου”.
Στις 20 Ιουλίου, στην Άνω Επίδαυρο και στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία οργανώνεται μεγάλο πανηγύρι, όπου αν βρεθείτε, θα γευτείτε ψητή γουρουνοπούλα, θα πιείτε και θα γνωρίσετε από κοντά τον τρόπο που οι κάτοικοι γλεντούν με παραδοσιακά τραγούδια και χορούς.
Ο πολιτιστικός σύλλογος Επιδαύρου αποτελεί σημαντικό παράγοντα στην εξέλιξη της κοινωνικής και πολιτιστικής δράσης του τόπου, διοργανώνοντας ψυχαγωγικές εκδρομές, προετοιμάζοντας διάφορες εκδηλώσεις όπως μουσικές παραστάσεις, καρναβάλια, εθελοντικές αιμοδοσίες, κ.α.
Το στάδιο στον αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας στην Ελλάδα βρίσκεται στα ανατολικά του ιερού του Διός, έξω από τον ιερό περίβολο της Άλτεως. Ήταν η τοποθεσία διεξαγωγής πολλών από τα αθλητικά γεγονότα των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά και των γυναικείων αγώνων Ηραίων.Το στάδιο ήταν ιερός τόπος για τους αρχαίους Έλληνες, αφού εκεί πραγματοποιούνταν αθλητικές εκδηλωσεις αφιερωμένες στον Δία και βρίσκεται έξω από τον ιερό χώρο της Άλτεως στην βορειοανατολική γωνία του. Το γήπεδο του σταδίου συνδέεται με το ιερό χώρο μέσω μιας ιερής λίθινης θολωτής διόδου, μήκους 32μ., η οποία ήταν μόνο για τους επίτροπους, τους αθλητές και τους ήρωες. Η λίθινη αυτή καμαροσκεπής στοά, αναφέρεται από κάποιους ως Κρύπτη, κατασκευάσθηκε στα τέλη του 3ου αι. π.Χ.[4].
Ο στίβος του σταδίου είχε 212,54 μέτρα (697,3 πόδια) μήκος και 28,5 μέτρα (94 πόδια) πλάτος και περιβάλλεται από χλοώδεις επιφάνειες, ενώ όλα τα καθίσματα ήταν φτιαγμένα από λάσπη. Οι δύο λίθινες βαλβίδες, που σηματοδοτούν τις αφέσεις, απέχουν μεταξύ τους 192,27 μ., δηλαδή ένα ολυμπιακό στάδιο ή 600 ολυμπιακά πόδια (1 πους=32,04 εκ.)[5][4]. Στη νότια πλαγιά υπήρχε μια πέτρινη εξέδρα στην οποία κάθονταν οι Ελλανοδίκες[6] των αγώνων, ενώ απέναντι, στη βόρεια πλαγιά, ήταν ο βωμός της θεάς Δήμητρας Χαμύνης. Το γήπεδο είχε χωρητικότητα 45.000 θεατών, γι΄ αυτό θεωρούνταν ένα από τα μεγαλύτερα της εποχής του.[4].
22 íbúar mæla með
Stadium í Olympia
Το στάδιο στον αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας στην Ελλάδα βρίσκεται στα ανατολικά του ιερού του Διός, έξω από τον ιερό περίβολο της Άλτεως. Ήταν η τοποθεσία διεξαγωγής πολλών από τα αθλητικά γεγονότα των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά και των γυναικείων αγώνων Ηραίων.Το στάδιο ήταν ιερός τόπος για τους αρχαίους Έλληνες, αφού εκεί πραγματοποιούνταν αθλητικές εκδηλωσεις αφιερωμένες στον Δία και βρίσκεται έξω από τον ιερό χώρο της Άλτεως στην βορειοανατολική γωνία του. Το γήπεδο του σταδίου συνδέεται με το ιερό χώρο μέσω μιας ιερής λίθινης θολωτής διόδου, μήκους 32μ., η οποία ήταν μόνο για τους επίτροπους, τους αθλητές και τους ήρωες. Η λίθινη αυτή καμαροσκεπής στοά, αναφέρεται από κάποιους ως Κρύπτη, κατασκευάσθηκε στα τέλη του 3ου αι. π.Χ.[4].
Ο στίβος του σταδίου είχε 212,54 μέτρα (697,3 πόδια) μήκος και 28,5 μέτρα (94 πόδια) πλάτος και περιβάλλεται από χλοώδεις επιφάνειες, ενώ όλα τα καθίσματα ήταν φτιαγμένα από λάσπη. Οι δύο λίθινες βαλβίδες, που σηματοδοτούν τις αφέσεις, απέχουν μεταξύ τους 192,27 μ., δηλαδή ένα ολυμπιακό στάδιο ή 600 ολυμπιακά πόδια (1 πους=32,04 εκ.)[5][4]. Στη νότια πλαγιά υπήρχε μια πέτρινη εξέδρα στην οποία κάθονταν οι Ελλανοδίκες[6] των αγώνων, ενώ απέναντι, στη βόρεια πλαγιά, ήταν ο βωμός της θεάς Δήμητρας Χαμύνης. Το γήπεδο είχε χωρητικότητα 45.000 θεατών, γι΄ αυτό θεωρούνταν ένα από τα μεγαλύτερα της εποχής του.[4].
Ο Ισθμός της Κορίνθου είναι μια στενή λωρίδα γης που ενώνει τη Στερεά Ελλάδα με την Πελοπόννησο, ενώ η διώρυγα που έχει διανοιχθεί σε αυτόν ενώνει τον Σαρωνικό με τον Κορινθιακό κόλπο. Έχει μήκος 6 περίπου χιλιόμετρα και το πιο στενό σημείο είναι εκεί όπου έχει κατασκευαστεί η διώρυγα της Κορίνθου (1880-1893). Ήταν στρατηγικό σημείο και για το λόγο αυτό είχε κατασκευαστεί τείχος ήδη από τους αρχαίους χρόνους (τέλη 5ου αιώνα π.Χ.), που είχε διατηρηθεί μέχρι και τους Βυζαντινούς (Εξαμίλιον).
Ο ισθμός της Κορίνθου ήταν γνωστός στον αρχαίο κόσμο ως το ορόσημο που χώριζε την Πελοπόννησο από την υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα. Τον 1ο αιώνα μ.Χ. ο γεωγράφος Στράβων επισήμανε μια στήλη στον ισθμό της Κορίνθου, που έφερε δύο επιγραφές. Μία προς την Ανατολή, δηλ. τα Μέγαρα της Αττικής, που έλεγε: "τάδ᾽ οὐχὶ Πελοπόννησος, ἀλλ᾽ Ἰωνία" και την άλλη προς τη Δύση, δηλ. την Πελοπόννησο: "τάδ᾽ ἐστὶ Πελοπόννησος, οὐκ Ἰωνία". Ο Πλούταρχος απέδιδε την ανέγερση αυτής της στήλης στον ήρωα της Αττικής Θησέα καθ' οδόν προς την Αθήνα.
Από το 1893 στον πλάτους 6,3 χιλιομέτρων ισθμό έχει διανοιχτεί η Διώρυγα της Κορίνθου, που στην πράξη καθιστά την Πελοπόννησο νησί. Σήμερα δύο οδικές, δύο σιδηροδρομικές και δύο βυθιζόμενες γέφυρες στα δύο άκρα της διώρυγας συνδέουν την ηπειρωτική πλευρά του ισθμού με εκείνη της Πελοποννήσου. Στο δυτικό άκρο της διώρυγας βρίσκεται επίσης μια στρατιωτική γέφυρα έκτακτης ανάγκης.
57 íbúar mæla með
Isthmus of Corinth
Ο Ισθμός της Κορίνθου είναι μια στενή λωρίδα γης που ενώνει τη Στερεά Ελλάδα με την Πελοπόννησο, ενώ η διώρυγα που έχει διανοιχθεί σε αυτόν ενώνει τον Σαρωνικό με τον Κορινθιακό κόλπο. Έχει μήκος 6 περίπου χιλιόμετρα και το πιο στενό σημείο είναι εκεί όπου έχει κατασκευαστεί η διώρυγα της Κορίνθου (1880-1893). Ήταν στρατηγικό σημείο και για το λόγο αυτό είχε κατασκευαστεί τείχος ήδη από τους αρχαίους χρόνους (τέλη 5ου αιώνα π.Χ.), που είχε διατηρηθεί μέχρι και τους Βυζαντινούς (Εξαμίλιον).
Ο ισθμός της Κορίνθου ήταν γνωστός στον αρχαίο κόσμο ως το ορόσημο που χώριζε την Πελοπόννησο από την υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα. Τον 1ο αιώνα μ.Χ. ο γεωγράφος Στράβων επισήμανε μια στήλη στον ισθμό της Κορίνθου, που έφερε δύο επιγραφές. Μία προς την Ανατολή, δηλ. τα Μέγαρα της Αττικής, που έλεγε: "τάδ᾽ οὐχὶ Πελοπόννησος, ἀλλ᾽ Ἰωνία" και την άλλη προς τη Δύση, δηλ. την Πελοπόννησο: "τάδ᾽ ἐστὶ Πελοπόννησος, οὐκ Ἰωνία". Ο Πλούταρχος απέδιδε την ανέγερση αυτής της στήλης στον ήρωα της Αττικής Θησέα καθ' οδόν προς την Αθήνα.
Από το 1893 στον πλάτους 6,3 χιλιομέτρων ισθμό έχει διανοιχτεί η Διώρυγα της Κορίνθου, που στην πράξη καθιστά την Πελοπόννησο νησί. Σήμερα δύο οδικές, δύο σιδηροδρομικές και δύο βυθιζόμενες γέφυρες στα δύο άκρα της διώρυγας συνδέουν την ηπειρωτική πλευρά του ισθμού με εκείνη της Πελοποννήσου. Στο δυτικό άκρο της διώρυγας βρίσκεται επίσης μια στρατιωτική γέφυρα έκτακτης ανάγκης.
Oι Mυκήνες κατοικούνταν από το 2.500 π.X. Η λαμπρότερη όμως εποχή της ιστορίας και της ακμής τους συμπίπτει με την Ύστερη Εποχή του Xαλκού από το 1600 μέχρι το 1110 π.X. περίπου. Στην περίοδο αυτή αντιστοιχούν και τα περισσότερα ορατά μέχρι σήμερα ευρήματα.
Σύμφωνα με την μυθολογία ιδρυτής των Μυκηνών ήταν ο Περσέας. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι ο Περσέας ονόμασε τη νέα πόλη Μυκήνες είτε επειδή εκεί έπεσε ο μύκης του ξίφους του είτε επειδή εκεί αποκαλύφθηκε μία πηγή με άφθονο νερό, η Περσεία πηγή, κάτω από τη ρίζα ενός «μύκητος», δηλαδή ενός μανιταριού. Σύμφωνα με το μύθο, όπως αναφέρει η πύλη odysseus.culture.gr του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, οι απόγονοι του Περσέα βασίλεψαν στις Μυκήνες για τρεις γενιές, με τελευταίο τον Ευρυσθέα, που σκοτώθηκε χωρίς να αφήσει απογόνους και έτσι οι κάτοικοι των Μυκηνών επέλεξαν ως βασιλιά τους τον Ατρέα, γιο του Πέλοπα και πατέρα του Αγαμέμνονα και του Μενέλαου.
Η ανοικοδόμηση των ανακτόρων, που είναι ορατά σήμερα, άρχισε γύρω στο 1350 π.Χ.. Τότε ξεκίνησε και η οχύρωση της ακρόπολης. Αργότερα, κατά την ελληνιστική περίοδο, οι Αργίτες επισκεύασαν τα προϊστορικά τείχη και τον αρχαϊκό ναό και κτίζοντας ένα μικρό θέατρο πάνω από το δρόμο του θολωτού τάφου της Κλυταιμνήστρας. Τους επόμενους αιώνες η κωμόπολη παρέμεινε σχεδόν εγκαταλελειμμένη και ήταν ήδη ερειπωμένη όταν την επισκέφθηκε ο Παυσανίας το 2ο αι. μ.Χ.
Τα κυκλώπεια τείχη της μυκηναϊκής ακρόπολης, όμως, παρέμεναν ορατά στο πέρασμα των αιώνων και αποτέλεσαν πόλο έλξης πολλών περιηγητών που δεν δίστασαν να λεηλατήσουν το χώρο κατά τον 18ο και 19ο αιώνα.
Το 1837, μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, οι Μυκήνες τέθηκαν υπό την αιγίδα της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας, η οποία μέχρι σήμερα πραγματοποιεί έρευνες στο χώρο. Το 1941 ο αντιπρόσωπός της, Κ. Πιττάκης, καθάρισε την Πύλη των Λεόντων και το 1876 ο Ερρίκος Σλήμαν, ύστερα από μικρές δοκιμαστικές τομές το 1874, ξεκίνησε τη μεγάλη του ανασκαφή, που αποκάλυψε πέντε τάφους, υπό την επίβλεψη του Π. Σταματάκη, ο οποίος συνέχισε τις εργασίες το διάστημα 1876-1877, αποκαλύπτοντας και τον έκτο τάφο.
Το έργο του Σλήμαν και του Χρήστου Τσούντα συνέχισε ο Άλαν Γουέις (A. Wace), διευθυντής της Βρετανικής Αρχαιολογικής Σχολής, που από τα 1919 έως τα 1955, συστηματοποίησε τα έως τότε δεδομένα, εμπλούτισε την έρευνα, τα ευρήματα και τη γνώση του χώρου και του πολιτιστικού του ιδιώματος. Και τα επόμενα χρόνια συνεχίστηκαν οι έρευνες.
173 íbúar mæla með
Mýkene
Oι Mυκήνες κατοικούνταν από το 2.500 π.X. Η λαμπρότερη όμως εποχή της ιστορίας και της ακμής τους συμπίπτει με την Ύστερη Εποχή του Xαλκού από το 1600 μέχρι το 1110 π.X. περίπου. Στην περίοδο αυτή αντιστοιχούν και τα περισσότερα ορατά μέχρι σήμερα ευρήματα.
Σύμφωνα με την μυθολογία ιδρυτής των Μυκηνών ήταν ο Περσέας. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι ο Περσέας ονόμασε τη νέα πόλη Μυκήνες είτε επειδή εκεί έπεσε ο μύκης του ξίφους του είτε επειδή εκεί αποκαλύφθηκε μία πηγή με άφθονο νερό, η Περσεία πηγή, κάτω από τη ρίζα ενός «μύκητος», δηλαδή ενός μανιταριού. Σύμφωνα με το μύθο, όπως αναφέρει η πύλη odysseus.culture.gr του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, οι απόγονοι του Περσέα βασίλεψαν στις Μυκήνες για τρεις γενιές, με τελευταίο τον Ευρυσθέα, που σκοτώθηκε χωρίς να αφήσει απογόνους και έτσι οι κάτοικοι των Μυκηνών επέλεξαν ως βασιλιά τους τον Ατρέα, γιο του Πέλοπα και πατέρα του Αγαμέμνονα και του Μενέλαου.
Η ανοικοδόμηση των ανακτόρων, που είναι ορατά σήμερα, άρχισε γύρω στο 1350 π.Χ.. Τότε ξεκίνησε και η οχύρωση της ακρόπολης. Αργότερα, κατά την ελληνιστική περίοδο, οι Αργίτες επισκεύασαν τα προϊστορικά τείχη και τον αρχαϊκό ναό και κτίζοντας ένα μικρό θέατρο πάνω από το δρόμο του θολωτού τάφου της Κλυταιμνήστρας. Τους επόμενους αιώνες η κωμόπολη παρέμεινε σχεδόν εγκαταλελειμμένη και ήταν ήδη ερειπωμένη όταν την επισκέφθηκε ο Παυσανίας το 2ο αι. μ.Χ.
Τα κυκλώπεια τείχη της μυκηναϊκής ακρόπολης, όμως, παρέμεναν ορατά στο πέρασμα των αιώνων και αποτέλεσαν πόλο έλξης πολλών περιηγητών που δεν δίστασαν να λεηλατήσουν το χώρο κατά τον 18ο και 19ο αιώνα.
Το 1837, μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, οι Μυκήνες τέθηκαν υπό την αιγίδα της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας, η οποία μέχρι σήμερα πραγματοποιεί έρευνες στο χώρο. Το 1941 ο αντιπρόσωπός της, Κ. Πιττάκης, καθάρισε την Πύλη των Λεόντων και το 1876 ο Ερρίκος Σλήμαν, ύστερα από μικρές δοκιμαστικές τομές το 1874, ξεκίνησε τη μεγάλη του ανασκαφή, που αποκάλυψε πέντε τάφους, υπό την επίβλεψη του Π. Σταματάκη, ο οποίος συνέχισε τις εργασίες το διάστημα 1876-1877, αποκαλύπτοντας και τον έκτο τάφο.
Το έργο του Σλήμαν και του Χρήστου Τσούντα συνέχισε ο Άλαν Γουέις (A. Wace), διευθυντής της Βρετανικής Αρχαιολογικής Σχολής, που από τα 1919 έως τα 1955, συστηματοποίησε τα έως τότε δεδομένα, εμπλούτισε την έρευνα, τα ευρήματα και τη γνώση του χώρου και του πολιτιστικού του ιδιώματος. Και τα επόμενα χρόνια συνεχίστηκαν οι έρευνες.
Το Ιστορικό - Λαογραφικό Μουσείο Κορίνθου, συστήθηκε το 1976 με πρωτοβουλία της κορίνθιας Αλκμήνης Πετροπούλου-Γαρταγάνη και λειτουργεί ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, τελώντας υπό την εποπτεία των Υπουργείων Πολιτισμού και Οικονομικών.
Oι εθνοφελείς και κοινωφελείς σκοποί του επικεντρώνονται στην ανεύρεση, διάσωση, διαφύλαξη, συντήρηση και προβολή σε μόνιμη έκθεση των τεκμηρίων της ιστορίας και κυρίως των έργων λαϊκής παράδοσης του νεότερου Ελληνισμού.
Η ίδρυσή του αποτελεί το επιστέγασμα της αδιάλειπτης και πολύχρονης κοινωνικής προσφοράς της ιδρύτριάς του, η οποία επέδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για την περισυλλογή έργων του νεοελληνικού λαϊκού πολιτισμού.
Η Αλκμήνη Γαρταγάνη- Πετροπούλου γνώρισε και αγάπησε βαθιά τον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό. Οραματίστηκε τη δημιουργία Μουσείου του νεότερου Ελληνισμού στη γενέτειρά της, την Κόρινθο, η οποία δεν είχε αποκτήσει κάτι ανάλογο στα 160 χρόνια του ανεξάρτητου βίου της. Ενσυνείδητα, λοιπόν, χωρίς παρεκκλίσεις από τον αρχικό της προσανατολισμό, με εκπληκτικό ένστικτο, αφοσιώθηκε στην περισυλλογή έργων νεοελληνικής ζωής και τέχνης, με μόνο κριτήριο την εθνική, ιστορική και πολιτισμική αξία τους. Στόχος της ήταν να διαφωτίσει με το υλικό αυτό τον θρησκευτικό, ιστορικό, κοινωνικό και πολιτιστικό βίο των Ελλήνων, με αντικείμενα, πολλά από τα οποία δυσεύρετα σήμερα, που χρονολογούνται στον 18ο, 19ο και 20ο αιώνα.
Από την έναρξη της λειτουργίας του Μουσείου, αρκετοί είναι οι Κορίνθιοι που σπεύδουν να καταθέσουν σε αυτό αντικείμενα ιστορικού και λαογραφικού ενδιαφέροντος. Με τις κινήσεις αυτές των συμπολιτών μας, πραγματώνεται καθημερινά ο βασικός στόχος της ιδρύτριας, που είναι η αφύπνιση της ιστορικής συλλογικής μνήμης, η συναίσθηση του χρέους συμμετοχής στην κοινωνική προσφορά και κατά συνέπεια η ανάδειξη των τοπικών ιδιαιτεροτήτων και η διαφύλαξη και προβολή στο ευρύ κοινό όλων αυτών των γνώσεων και μαρτυριών.
Το Μουσείο κτίσθηκε με βάση τα αρχιτεκτονικά σχέδια του Ακαδημαΐκού Σόλωνος Κυδωνιάτη και οι δαπάνες καλύφθηκαν κατεξοχήν από την ιδρύτρια, την οποία βοήθησε οικονομικά και ηθικά το Υπουργείο Πολιτισμού. Στον αγώνα της Αλκμήνης Πετροπούλου για την ανέγερση του κτιρίου και την τοποθέτηση συλλογών μέσα σε αυτό πλειάδα ειδικών καθώς και ομόλογα ιδρύματα, εκτιμώντας την μεγαλόπνοη προσπάθειά της, στήριξαν το έργο της. Τα Μουσεία Μπενάκη, Εθνικό Ιστορικό, Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης και το Κέντρο Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, βοήθησαν ουσιαστικά στην τεκμηρίωση των μουσειακών αντικειμένων και στο σχεδιασμό και το στήσιμο της μόνιμης έκθεσης.
9 íbúar mæla með
Historical and Folklore Museum of Corinth
Το Ιστορικό - Λαογραφικό Μουσείο Κορίνθου, συστήθηκε το 1976 με πρωτοβουλία της κορίνθιας Αλκμήνης Πετροπούλου-Γαρταγάνη και λειτουργεί ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, τελώντας υπό την εποπτεία των Υπουργείων Πολιτισμού και Οικονομικών.
Oι εθνοφελείς και κοινωφελείς σκοποί του επικεντρώνονται στην ανεύρεση, διάσωση, διαφύλαξη, συντήρηση και προβολή σε μόνιμη έκθεση των τεκμηρίων της ιστορίας και κυρίως των έργων λαϊκής παράδοσης του νεότερου Ελληνισμού.
Η ίδρυσή του αποτελεί το επιστέγασμα της αδιάλειπτης και πολύχρονης κοινωνικής προσφοράς της ιδρύτριάς του, η οποία επέδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για την περισυλλογή έργων του νεοελληνικού λαϊκού πολιτισμού.
Η Αλκμήνη Γαρταγάνη- Πετροπούλου γνώρισε και αγάπησε βαθιά τον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό. Οραματίστηκε τη δημιουργία Μουσείου του νεότερου Ελληνισμού στη γενέτειρά της, την Κόρινθο, η οποία δεν είχε αποκτήσει κάτι ανάλογο στα 160 χρόνια του ανεξάρτητου βίου της. Ενσυνείδητα, λοιπόν, χωρίς παρεκκλίσεις από τον αρχικό της προσανατολισμό, με εκπληκτικό ένστικτο, αφοσιώθηκε στην περισυλλογή έργων νεοελληνικής ζωής και τέχνης, με μόνο κριτήριο την εθνική, ιστορική και πολιτισμική αξία τους. Στόχος της ήταν να διαφωτίσει με το υλικό αυτό τον θρησκευτικό, ιστορικό, κοινωνικό και πολιτιστικό βίο των Ελλήνων, με αντικείμενα, πολλά από τα οποία δυσεύρετα σήμερα, που χρονολογούνται στον 18ο, 19ο και 20ο αιώνα.
Από την έναρξη της λειτουργίας του Μουσείου, αρκετοί είναι οι Κορίνθιοι που σπεύδουν να καταθέσουν σε αυτό αντικείμενα ιστορικού και λαογραφικού ενδιαφέροντος. Με τις κινήσεις αυτές των συμπολιτών μας, πραγματώνεται καθημερινά ο βασικός στόχος της ιδρύτριας, που είναι η αφύπνιση της ιστορικής συλλογικής μνήμης, η συναίσθηση του χρέους συμμετοχής στην κοινωνική προσφορά και κατά συνέπεια η ανάδειξη των τοπικών ιδιαιτεροτήτων και η διαφύλαξη και προβολή στο ευρύ κοινό όλων αυτών των γνώσεων και μαρτυριών.
Το Μουσείο κτίσθηκε με βάση τα αρχιτεκτονικά σχέδια του Ακαδημαΐκού Σόλωνος Κυδωνιάτη και οι δαπάνες καλύφθηκαν κατεξοχήν από την ιδρύτρια, την οποία βοήθησε οικονομικά και ηθικά το Υπουργείο Πολιτισμού. Στον αγώνα της Αλκμήνης Πετροπούλου για την ανέγερση του κτιρίου και την τοποθέτηση συλλογών μέσα σε αυτό πλειάδα ειδικών καθώς και ομόλογα ιδρύματα, εκτιμώντας την μεγαλόπνοη προσπάθειά της, στήριξαν το έργο της. Τα Μουσεία Μπενάκη, Εθνικό Ιστορικό, Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης και το Κέντρο Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, βοήθησαν ουσιαστικά στην τεκμηρίωση των μουσειακών αντικειμένων και στο σχεδιασμό και το στήσιμο της μόνιμης έκθεσης.
Ο ναός στο πλάτωμα του βραχώδους λόφου ταυτίζεται με τον αναφερόμενο στις πηγές Ναό του θεού Απόλλωνα. Ο αρχικός ναός που χρονολογείται μεταξύ του πρώιμου 7ου και του πρώιμου 6ου αιώνα π.Χ. ήταν κατασκευασμένος από λίθο, πλίνθους και ξύλινες δοκούς και έφερε βαριά και περίπλοκη τετράρριχτη στέγη από πήλινες κεράμους. Πιθανώς επρόκειτο για απλής μορφής κατασκευή χωρίς εξωτερικούς κίονες, ενώ κατά άλλη άποψη έφερε περίσταση.Περί τα μέσα του 6ου αιώνα π.Χ., ανεγέρθηκε στην θέση του κατεστραμμένου αρχικού κτηρίου ένας διπλός εν παραστάσι ναός δωρικού ρυθμού. Έφερε περίσταση από έξι κίονες στις στενές πλευρές και δεκαπέντε στις μακρές, και ήταν προσανατολισμένος στον άξονα Α-Δ. Το κυρίως κτίσμα αποτελείται από πρόναο και οπισθόδομο, με δύο κίονες εν παραστάσι, και σηκό με δύο διαμερίσματα, τα οποία χωρίζονται μεταξύ τους από εγκάρσιο συμπαγή τοίχο με πιθανό ενδιάμεσο άνοιγμα.
Το δυτικό δωμάτιο ταυτίζεται με θησαυροφυλάκιο. Δύο σειρές κιόνων διέτρεχαν τα δύο δωμάτια του σηκού, αλλά απομακρύνθηκαν στα ρωμαϊκά χρόνια, όταν ανακαινίστηκε ριζικά ο ναός. Τμήμα του ανατολικού πτερού καταστράφηκε λόγω της ανέγερσης της κατοικίας του Οθωμανού μπέη της Κορίνθου.
Fornleifarstaður Korinth og Apollotemplið
Ο ναός στο πλάτωμα του βραχώδους λόφου ταυτίζεται με τον αναφερόμενο στις πηγές Ναό του θεού Απόλλωνα. Ο αρχικός ναός που χρονολογείται μεταξύ του πρώιμου 7ου και του πρώιμου 6ου αιώνα π.Χ. ήταν κατασκευασμένος από λίθο, πλίνθους και ξύλινες δοκούς και έφερε βαριά και περίπλοκη τετράρριχτη στέγη από πήλινες κεράμους. Πιθανώς επρόκειτο για απλής μορφής κατασκευή χωρίς εξωτερικούς κίονες, ενώ κατά άλλη άποψη έφερε περίσταση.Περί τα μέσα του 6ου αιώνα π.Χ., ανεγέρθηκε στην θέση του κατεστραμμένου αρχικού κτηρίου ένας διπλός εν παραστάσι ναός δωρικού ρυθμού. Έφερε περίσταση από έξι κίονες στις στενές πλευρές και δεκαπέντε στις μακρές, και ήταν προσανατολισμένος στον άξονα Α-Δ. Το κυρίως κτίσμα αποτελείται από πρόναο και οπισθόδομο, με δύο κίονες εν παραστάσι, και σηκό με δύο διαμερίσματα, τα οποία χωρίζονται μεταξύ τους από εγκάρσιο συμπαγή τοίχο με πιθανό ενδιάμεσο άνοιγμα.
Το δυτικό δωμάτιο ταυτίζεται με θησαυροφυλάκιο. Δύο σειρές κιόνων διέτρεχαν τα δύο δωμάτια του σηκού, αλλά απομακρύνθηκαν στα ρωμαϊκά χρόνια, όταν ανακαινίστηκε ριζικά ο ναός. Τμήμα του ανατολικού πτερού καταστράφηκε λόγω της ανέγερσης της κατοικίας του Οθωμανού μπέη της Κορίνθου.
Γειτονιές
Είναι μια αστική περιοχή στην οποία μπορεί κανείς να διασκεδάσει από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ενδείκνυται για όλες τις ηλικίες. Οι παραλίες και οι θάλασσα πεντακάθαρες. Το φαγητό στα μαγαζιά της περιοχής είναι για κάθε γούστο.
Μερικά ιστορικά στοιχεία:
Το κιάτο ανήκει στην Σικυωνια.Η Σικυώνια γη έχει να επιδείξει μια πλούσια ιστορική παράδοση, άρρηκτα δεμένη με την ελληνική μυθολογία. Η πόλη Σικυών παρουσίασε μεγάλη ακμή στην περίοδο της αρχαιότητας, ειδικά από τα μέσα του 2ου αι. π.Χ. Εδώ εικάζεται ότι παίχτηκε αρχαίο δράμα για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Αναπτύχθηκαν επίσης σπουδαίες σχολές γλυπτικής και ζωγραφικής με ονομαστούς καλλιτέχνες όπως ο Λύσιππος, προσωπικός ανδριαντοποιός του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Στην ιστορία έχει μείνει η Σικυώνια ποιήτρια Πράξιλλα και σπουδαίοι πολιτικοί άνδρες όπως ο τύραννος Κλεισθένης και ο Άρατος.
Ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να θαυμάσει την ιστορία της περιοχής στον αρχαιολογικό χώρο της Σικυώνας, σε απόσταση μόλις 5χλμ από το Κιάτο. Οι ανασκαφές που έγιναν από το 1885 έως το 1895 και από το 1920 έως 1988 έφεραν στο φως ερείπια όπως το αρχαίο θέατρο, το Βουλευτήριο, το Γυμνάσιο- Παλαίστρα και η Μακρά Στοά.
18 íbúar mæla með
Kiato
Είναι μια αστική περιοχή στην οποία μπορεί κανείς να διασκεδάσει από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ενδείκνυται για όλες τις ηλικίες. Οι παραλίες και οι θάλασσα πεντακάθαρες. Το φαγητό στα μαγαζιά της περιοχής είναι για κάθε γούστο.
Μερικά ιστορικά στοιχεία:
Το κιάτο ανήκει στην Σικυωνια.Η Σικυώνια γη έχει να επιδείξει μια πλούσια ιστορική παράδοση, άρρηκτα δεμένη με την ελληνική μυθολογία. Η πόλη Σικυών παρουσίασε μεγάλη ακμή στην περίοδο της αρχαιότητας, ειδικά από τα μέσα του 2ου αι. π.Χ. Εδώ εικάζεται ότι παίχτηκε αρχαίο δράμα για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Αναπτύχθηκαν επίσης σπουδαίες σχολές γλυπτικής και ζωγραφικής με ονομαστούς καλλιτέχνες όπως ο Λύσιππος, προσωπικός ανδριαντοποιός του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Στην ιστορία έχει μείνει η Σικυώνια ποιήτρια Πράξιλλα και σπουδαίοι πολιτικοί άνδρες όπως ο τύραννος Κλεισθένης και ο Άρατος.
Ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να θαυμάσει την ιστορία της περιοχής στον αρχαιολογικό χώρο της Σικυώνας, σε απόσταση μόλις 5χλμ από το Κιάτο. Οι ανασκαφές που έγιναν από το 1885 έως το 1895 και από το 1920 έως 1988 έφεραν στο φως ερείπια όπως το αρχαίο θέατρο, το Βουλευτήριο, το Γυμνάσιο- Παλαίστρα και η Μακρά Στοά.
εξερεύνηση
Ο Οδοντωτός σιδηρόδρομος Διακοπτού -Καλαβρύτων κάτω από την σκιά του Χελμού !
"Τα Καλάβρυτα και η ευρύτερη περιοχή αποτελούν τουριστικό θέρετρο για όλες τις εποχές του χρόνου" Τόπος με ιστορία και απαράμιλλες φυσικές ομορφιές, προσελκύει επισκέπτες καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.Χιλιάδες χρόνια, ο Βουραϊκός ποταμός ξεκινάει το ταξίδι του από Καλάβρυτα, διατρέχει το ομώνυμο φαράγγι και καταλήγει στο Διακοπτό, στις ακτές του Κορινθιακού κόλπου.
Πριν από 120 περίπου χρόνια, ο οδοντωτός σιδηρόδρομος Διακοπτού-Καλαβρύτων, ξεκινώντας από την παραλιακή πόλη του Διακοπτού και παράλληλα με τα χνάρια του ποταμού, έφτιαξε γέφυρες, τρύπησε σήραγγες, έριξε "δόντια" και κατάφερε να σκαρφαλώσει μέχρι τα Καλάβρυτα.
Από τότε και μέχρι σήμερα, ο Βουραϊκός ποταμός και ο Οδοντωτός πορεύονται μαζί. Το τραινάκι ενσωματώθηκε τόσο καλά στο φυσικό περιβάλλον, που μοιάζει σαν να ήταν πάντα εκεί. Ο τρόπος της κατασκευής του δεν επιβάρυνε το οικοσύστημα του φαραγγιού. Με το ξύλο και την πέτρα της περιοχής, οι τεχνικοί έκαναν για χάρη του τραίνου έργα που νομίζεις ότι τα έφτιαξε η φύση από μόνη της.
Οδοντωτός δεν είναι απλώς το "τραινάκι".
Το φαράγγι του Βουραϊκού και ο οδοντωτός σιδηρόδρομος Διακοπτού-Καλαβρύτων είναι μια μοναδική ατραξιόν της Ελλάδος.
Μια περιοχή όπου αφθονούν πόλεις, χωριά, με φιλόξενους κατοίκους, με μοναδική φύση και με το άρωμα της ελληνικής καθημερινότητας. Για να γραφτεί η ιστορία αυτού του τόπου, χρειάζονται τόμοι ολόκληροι. Την αληθινή γεύση όμως θα την δώσει το ταξίδι με το τραινάκι! Ο Οδοντωτός ξεκινά από τον σιδηροδρομικό σταθμό του Διακοπτού και ακολουθεί το φαράγγι του Βουραϊκού. Μετά από απόσταση 22.350 μέτρων μέσα σε 60 λεπτά, καταλήγει στην πόλη των Καλαβρύτων, στα 750 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας.
Τα έργα κατασκευής του δικτύου άρχισαν το 1889 και τα εγκαίνια έγιναν στις 10 Μαρτίου του 1896.
Από τότε και μέχρι σήμερα ο Οδοντωτός ταξιδεύει καθημερινά, όλες τις εποχές του χρόνου, ότι καιρό κι αν κάνει. Εύρος γραμμής: 0,75 μέτρα, η ιδιαιτερότητα αυτή είναι που κάνει τον Οδοντωτό να είναι ο στενότερος στον κόσμο.Μια περιοχή όπου αφθονούν πόλεις, χωριά, με φιλόξενους κατοίκους, με μοναδική φύση και με το άρωμα της ελληνικής καθημερινότητας. Για να γραφτεί η ιστορία αυτού του τόπου, χρειάζονται τόμοι ολόκληροι. Την αληθινή γεύση όμως θα την δώσει το ταξίδι με το τραινάκι! Ο Οδοντωτός ξεκινά από τον σιδηροδρομικό σταθμό του Διακοπτού και ακολουθεί το φαράγγι του Βουραϊκού. Μετά από απόσταση 22.350 μέτρων μέσα σε 60 λεπτά, καταλήγει στην πόλη των Καλαβρύτων, στα 750 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας.
Τα έργα κατασκευής του δικτύου άρχισαν το 1889 και τα εγκαίνια έγιναν στις 10 Μαρτίου του 1896.
Από τότε και μέχρι σήμερα ο Οδοντωτός ταξιδεύει καθημερινά, όλες τις εποχές του χρόνου, ότι καιρό κι αν κάνει. Εύρος γραμμής: 0,75 μέτρα, η ιδιαιτερότητα αυτή είναι που κάνει τον Οδοντωτό να είναι ο στενότερος στον κόσμο.
120 ΧΡΟΝΙΑ ΟΔΟΝΤΩΤΟΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΣ
Μήκος δικτύου: 22.350 μέτρα.
Σύνολο οδοντωτών τμημάτων: 3.400 μέτρα.
18 íbúar mæla með
Odontotos rack railway Diakopto – Kalavrita
Ο Οδοντωτός σιδηρόδρομος Διακοπτού -Καλαβρύτων κάτω από την σκιά του Χελμού !
"Τα Καλάβρυτα και η ευρύτερη περιοχή αποτελούν τουριστικό θέρετρο για όλες τις εποχές του χρόνου" Τόπος με ιστορία και απαράμιλλες φυσικές ομορφιές, προσελκύει επισκέπτες καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.Χιλιάδες χρόνια, ο Βουραϊκός ποταμός ξεκινάει το ταξίδι του από Καλάβρυτα, διατρέχει το ομώνυμο φαράγγι και καταλήγει στο Διακοπτό, στις ακτές του Κορινθιακού κόλπου.
Πριν από 120 περίπου χρόνια, ο οδοντωτός σιδηρόδρομος Διακοπτού-Καλαβρύτων, ξεκινώντας από την παραλιακή πόλη του Διακοπτού και παράλληλα με τα χνάρια του ποταμού, έφτιαξε γέφυρες, τρύπησε σήραγγες, έριξε "δόντια" και κατάφερε να σκαρφαλώσει μέχρι τα Καλάβρυτα.
Από τότε και μέχρι σήμερα, ο Βουραϊκός ποταμός και ο Οδοντωτός πορεύονται μαζί. Το τραινάκι ενσωματώθηκε τόσο καλά στο φυσικό περιβάλλον, που μοιάζει σαν να ήταν πάντα εκεί. Ο τρόπος της κατασκευής του δεν επιβάρυνε το οικοσύστημα του φαραγγιού. Με το ξύλο και την πέτρα της περιοχής, οι τεχνικοί έκαναν για χάρη του τραίνου έργα που νομίζεις ότι τα έφτιαξε η φύση από μόνη της.
Οδοντωτός δεν είναι απλώς το "τραινάκι".
Το φαράγγι του Βουραϊκού και ο οδοντωτός σιδηρόδρομος Διακοπτού-Καλαβρύτων είναι μια μοναδική ατραξιόν της Ελλάδος.
Μια περιοχή όπου αφθονούν πόλεις, χωριά, με φιλόξενους κατοίκους, με μοναδική φύση και με το άρωμα της ελληνικής καθημερινότητας. Για να γραφτεί η ιστορία αυτού του τόπου, χρειάζονται τόμοι ολόκληροι. Την αληθινή γεύση όμως θα την δώσει το ταξίδι με το τραινάκι! Ο Οδοντωτός ξεκινά από τον σιδηροδρομικό σταθμό του Διακοπτού και ακολουθεί το φαράγγι του Βουραϊκού. Μετά από απόσταση 22.350 μέτρων μέσα σε 60 λεπτά, καταλήγει στην πόλη των Καλαβρύτων, στα 750 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας.
Τα έργα κατασκευής του δικτύου άρχισαν το 1889 και τα εγκαίνια έγιναν στις 10 Μαρτίου του 1896.
Από τότε και μέχρι σήμερα ο Οδοντωτός ταξιδεύει καθημερινά, όλες τις εποχές του χρόνου, ότι καιρό κι αν κάνει. Εύρος γραμμής: 0,75 μέτρα, η ιδιαιτερότητα αυτή είναι που κάνει τον Οδοντωτό να είναι ο στενότερος στον κόσμο.Μια περιοχή όπου αφθονούν πόλεις, χωριά, με φιλόξενους κατοίκους, με μοναδική φύση και με το άρωμα της ελληνικής καθημερινότητας. Για να γραφτεί η ιστορία αυτού του τόπου, χρειάζονται τόμοι ολόκληροι. Την αληθινή γεύση όμως θα την δώσει το ταξίδι με το τραινάκι! Ο Οδοντωτός ξεκινά από τον σιδηροδρομικό σταθμό του Διακοπτού και ακολουθεί το φαράγγι του Βουραϊκού. Μετά από απόσταση 22.350 μέτρων μέσα σε 60 λεπτά, καταλήγει στην πόλη των Καλαβρύτων, στα 750 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας.
Τα έργα κατασκευής του δικτύου άρχισαν το 1889 και τα εγκαίνια έγιναν στις 10 Μαρτίου του 1896.
Από τότε και μέχρι σήμερα ο Οδοντωτός ταξιδεύει καθημερινά, όλες τις εποχές του χρόνου, ότι καιρό κι αν κάνει. Εύρος γραμμής: 0,75 μέτρα, η ιδιαιτερότητα αυτή είναι που κάνει τον Οδοντωτό να είναι ο στενότερος στον κόσμο.
120 ΧΡΟΝΙΑ ΟΔΟΝΤΩΤΟΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΣ
Μήκος δικτύου: 22.350 μέτρα.
Σύνολο οδοντωτών τμημάτων: 3.400 μέτρα.
Η λίμνη της Βουλιαγμένης ή του Ηραίου. Ο Ναός Ηραίου Περαχώρας και η λίμνη της Βουλιαγμένης ή του Ηραίου, λίγα χιλιόμετρα μετά το Λουτράκι, αποτελούν ιδανική επιλογή ακόμη και για μονοήμερη εξόρμηση και σίγουρα μια ιδανική επιλογή για οικογενειακή εκδρομή.
Το Ηραίο συνδυάζει αρχαιότητες και απαράμιλλη μεσογειακή φύση. Τα ερείπια του αρχαίου ναού αφιερωμένου στη θεά Ήρα κατηφορίζουν σχεδόν μέσα στο νερό. Η λίμνη (που δεν είναι ακριβώς λίμνη γιατί ενώνεται με τη θάλασσα μέσα από ένα μικρό κανάλι) απέχει λιγότερο από μία ώρα από την Αθήνα. Περιβάλλεται από φυσικό πευκόδασος και θεωρείται μία από τις ομορφότερες της Ελλάδας, ένα απρόσμενα παραδεισένιο τοπίο με γαλήνια ατμόσφαιρα και φυσική ομορφιά. Για να ξεχωρίζει από την αντίστοιχη λίμνη Βουλιαγμένης της πρωτεύουσας, συμπληρώνεται με τον προσδιορισμό Λουτρακίου-Περαχώρας. Εν μέρει οφείλει το όνομά της στον αρχαιολογικό χώρο του Ναού της Ήρας, που βρίσκεται σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από τη λίμνη. Απέχει 12 χλμ. από το Λουτράκι και στην αρχαιότητα ονομαζόταν «Εσχατιώτις» ή «Γοργώπις»
15 íbúar mæla með
Límni Vouliagméni
Η λίμνη της Βουλιαγμένης ή του Ηραίου. Ο Ναός Ηραίου Περαχώρας και η λίμνη της Βουλιαγμένης ή του Ηραίου, λίγα χιλιόμετρα μετά το Λουτράκι, αποτελούν ιδανική επιλογή ακόμη και για μονοήμερη εξόρμηση και σίγουρα μια ιδανική επιλογή για οικογενειακή εκδρομή.
Το Ηραίο συνδυάζει αρχαιότητες και απαράμιλλη μεσογειακή φύση. Τα ερείπια του αρχαίου ναού αφιερωμένου στη θεά Ήρα κατηφορίζουν σχεδόν μέσα στο νερό. Η λίμνη (που δεν είναι ακριβώς λίμνη γιατί ενώνεται με τη θάλασσα μέσα από ένα μικρό κανάλι) απέχει λιγότερο από μία ώρα από την Αθήνα. Περιβάλλεται από φυσικό πευκόδασος και θεωρείται μία από τις ομορφότερες της Ελλάδας, ένα απρόσμενα παραδεισένιο τοπίο με γαλήνια ατμόσφαιρα και φυσική ομορφιά. Για να ξεχωρίζει από την αντίστοιχη λίμνη Βουλιαγμένης της πρωτεύουσας, συμπληρώνεται με τον προσδιορισμό Λουτρακίου-Περαχώρας. Εν μέρει οφείλει το όνομά της στον αρχαιολογικό χώρο του Ναού της Ήρας, που βρίσκεται σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από τη λίμνη. Απέχει 12 χλμ. από το Λουτράκι και στην αρχαιότητα ονομαζόταν «Εσχατιώτις» ή «Γοργώπις»
Το Λουτράκι είναι ένα δημοφιλές τουριστικό θέρετρο του νομού Κορινθίας, φημισμένο για τις πηγές φυσικού μεταλλικού και ιαματικού νερού και για ένα από τα πολυτελέστερα Casino Resort στην Ευρώπη. Απλωμένο στην ακτογραμμή του Κορινθιακού κόλπου, απέχει 4 χλμ από την Κόρινθο, 84 χλμ από την Αθήνα και ανήκει στον δήμο Λουτρακίου- Περαχώρας-Αγίων Θεοδώρων. Πάνω από την πόλη δεσπόζουν τα Γεράνεια όρη.
Κατά την αρχαιότητα στη θέση του Λουτρακίου βρισκόταν η αρχαία κώμη Θέρμες ή Θέρμαι, ξακουστή για τις ιαματικές της πηγές. Η Θερμία Αρτέμιδα ήταν προστάτιδά της. Η πρώτη γραπτή αναφορά στο νερό του Λουτρακίου είναι στην «Hellenica» του Αθηναίου ιστορικού Ξενοφώντα (431-351 π.Χ.).
Η περιοχή είναι επίσης γνωστή με το όνομα Περαία (πέρα από την Κόρινθο) ενώ το σημερινό όνομα «Λουτράκι» προέρχεται από τις ιαματικές του πηγές – λουτρά.
Το Λουτράκι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της Επανάστασης του 1821 με πιο γνωστή τη νικηφόρα μάχη του Δράμαλη (25-27 Σεπτεμβρίου 1822).
Το «Νερό της ζωής» όπως έχει χαρακτηριστεί από την αρχαιότητα το φυσικό ιαματικό νερό που εκχέεται από τις πηγές Λουτρακίου, προάγει την ευεξία και την αναζωογόνηση του σώματος αναδεικνύοντας το Λουτράκι σε διεθνούς φήμης λουτρόπολη. Σήμερα, οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν θεραπείες σε ένα υπερπολυτελές και σύγχρονο περιβάλλον στο Loutraki Thermal Spa.
Στο Λουτράκι λειτούργησε το πρώτο ελληνικό καζίνο το 1930. Το σημερινό καζίνο, η Κοινοπραξία Club Hotel Casino Loutraki ιδρύθηκε το 1995 με στόχο τη δημιουργία στον επισκέπτη, μιας ολοκληρωμένης εμπειρίας αναψυχής, διασκέδασης & ψυχαγωγίας.
Οι αθλητικές εγκαταστάσεις του Δήμου σε συνδυασμό με το ήπιο Μεσογειακό κλίμα της περιοχής και τις άρτιες τουριστικές υποδομές συντελούν στη διεξαγωγή σημαντικών εθνικών και διεθνών αθλητικών διοργανώσεων όπως το Rally Acropolis, τα διεθνή τουρνουά Παλαιμάχων Βόλεϊ κ.ά.
Μπορείτε να πιείτε το καφεδάκι σας δίπλα στους τεχνητούς καταρράκτες – έργο του δήμου- με θέα στη θάλασσα. Στο Λουτράκι λειτουργεί για πάνω από 60 χρόνια και θερινός κινηματογράφος σε μια πανέμορφη τοποθεσία, ο κινηματογράφος «Ηλέκτρα».
Καθόλη τη διάρκεια του έτους πραγματοποιούνται διάφορες εκδηλώσεις όπως το Λουτρακιώτικο Καρναβάλι, το Φεστιβάλ Νερού, τα Ηραία, τα Θώδεια, συναυλία στον Αρχαιολογικό χώρο Ηραίου, εορτασμός της Παναγίας Γιάτρισσας κ.ά.
Loutraki-Perachora
Το Λουτράκι είναι ένα δημοφιλές τουριστικό θέρετρο του νομού Κορινθίας, φημισμένο για τις πηγές φυσικού μεταλλικού και ιαματικού νερού και για ένα από τα πολυτελέστερα Casino Resort στην Ευρώπη. Απλωμένο στην ακτογραμμή του Κορινθιακού κόλπου, απέχει 4 χλμ από την Κόρινθο, 84 χλμ από την Αθήνα και ανήκει στον δήμο Λουτρακίου- Περαχώρας-Αγίων Θεοδώρων. Πάνω από την πόλη δεσπόζουν τα Γεράνεια όρη.
Κατά την αρχαιότητα στη θέση του Λουτρακίου βρισκόταν η αρχαία κώμη Θέρμες ή Θέρμαι, ξακουστή για τις ιαματικές της πηγές. Η Θερμία Αρτέμιδα ήταν προστάτιδά της. Η πρώτη γραπτή αναφορά στο νερό του Λουτρακίου είναι στην «Hellenica» του Αθηναίου ιστορικού Ξενοφώντα (431-351 π.Χ.).
Η περιοχή είναι επίσης γνωστή με το όνομα Περαία (πέρα από την Κόρινθο) ενώ το σημερινό όνομα «Λουτράκι» προέρχεται από τις ιαματικές του πηγές – λουτρά.
Το Λουτράκι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της Επανάστασης του 1821 με πιο γνωστή τη νικηφόρα μάχη του Δράμαλη (25-27 Σεπτεμβρίου 1822).
Το «Νερό της ζωής» όπως έχει χαρακτηριστεί από την αρχαιότητα το φυσικό ιαματικό νερό που εκχέεται από τις πηγές Λουτρακίου, προάγει την ευεξία και την αναζωογόνηση του σώματος αναδεικνύοντας το Λουτράκι σε διεθνούς φήμης λουτρόπολη. Σήμερα, οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν θεραπείες σε ένα υπερπολυτελές και σύγχρονο περιβάλλον στο Loutraki Thermal Spa.
Στο Λουτράκι λειτούργησε το πρώτο ελληνικό καζίνο το 1930. Το σημερινό καζίνο, η Κοινοπραξία Club Hotel Casino Loutraki ιδρύθηκε το 1995 με στόχο τη δημιουργία στον επισκέπτη, μιας ολοκληρωμένης εμπειρίας αναψυχής, διασκέδασης & ψυχαγωγίας.
Οι αθλητικές εγκαταστάσεις του Δήμου σε συνδυασμό με το ήπιο Μεσογειακό κλίμα της περιοχής και τις άρτιες τουριστικές υποδομές συντελούν στη διεξαγωγή σημαντικών εθνικών και διεθνών αθλητικών διοργανώσεων όπως το Rally Acropolis, τα διεθνή τουρνουά Παλαιμάχων Βόλεϊ κ.ά.
Μπορείτε να πιείτε το καφεδάκι σας δίπλα στους τεχνητούς καταρράκτες – έργο του δήμου- με θέα στη θάλασσα. Στο Λουτράκι λειτουργεί για πάνω από 60 χρόνια και θερινός κινηματογράφος σε μια πανέμορφη τοποθεσία, ο κινηματογράφος «Ηλέκτρα».
Καθόλη τη διάρκεια του έτους πραγματοποιούνται διάφορες εκδηλώσεις όπως το Λουτρακιώτικο Καρναβάλι, το Φεστιβάλ Νερού, τα Ηραία, τα Θώδεια, συναυλία στον Αρχαιολογικό χώρο Ηραίου, εορτασμός της Παναγίας Γιάτρισσας κ.ά.
Φαγητό
Σας προτείνουμε κάποια εστιατόρια που εμείς έχουμε δοκιμάσει αρκετές φορές και έχουμε ξεχωρίσει!
Πολύ ωραίο φαγητό, φρέσκα ψάρια και εξαιρετική ποιότητα. Αν είστε λάτρεις του καλού και ποιοτικού φαγητού, αξίζει να το επισκεφτείτε!
Takis
99 IreouΠολύ ωραίο φαγητό, φρέσκα ψάρια και εξαιρετική ποιότητα. Αν είστε λάτρεις του καλού και ποιοτικού φαγητού, αξίζει να το επισκεφτείτε!
Είναι το πρώτο σουβλατζίδικο που θα συναντήσει κανείς μπαίνοντας στο Βραχάτι. Αρκετά ποιοτικό, πολύ ωραίο σουβλάκι, πολύ ωραία κρέατα. Αποτελεί μια οικονομική επιλογή για φαγητό.
Dalēbínkas
NaxouΕίναι το πρώτο σουβλατζίδικο που θα συναντήσει κανείς μπαίνοντας στο Βραχάτι. Αρκετά ποιοτικό, πολύ ωραίο σουβλάκι, πολύ ωραία κρέατα. Αποτελεί μια οικονομική επιλογή για φαγητό.
Άλλη μια εξαιρετική επιλογή για την απόλαυση ενός ωραίου σουβλακιού. Αρκετά χορταστικές μερίδες, πολύ καλή ποιότητα φαγητού και εξαιρετικές σαλάτες. Και αυτό το κατάστημα αποτελεί άλλη μία οικονομική επιλογή φαγητού!
Something else
Athanasiou DiakouΆλλη μια εξαιρετική επιλογή για την απόλαυση ενός ωραίου σουβλακιού. Αρκετά χορταστικές μερίδες, πολύ καλή ποιότητα φαγητού και εξαιρετικές σαλάτες. Και αυτό το κατάστημα αποτελεί άλλη μία οικονομική επιλογή φαγητού!